Mozaika

Przyjaciela szukałam,
a nie wiedziałam,
że od dawna go miałam...

Już nie ma mojego lustra -
została po nim ściana pusta...

Gdy się z lustrem oswoiłam
zaraz je straciłam.

Już nie ma mojego lustra -
została po nim ściana pusta...

Po stracie lustra płaczę
bo wiem, że już go nie zobaczę.

Już nie ma mojego lustra -
została po nim ściana pusta...

Teraz za nim tęsknię,
chyba mi z żalu serce pęknie.

Już nie ma mojego lustra -
została po nim ściana pusta...

Wiem co zrobię!
posklejam lustro sobie
kawałek do kawałka -
powstanie lustrzana mozaika.
Powieszę ją na ścianie
i ze mną na zawsze zostanie.
Nie wyrzucę lustra mojego -
nie mogłabym żyć bez niego...

Przeniknęłam na drugą lustra stronę.
Tam dla mnie bije... serce znajome.