Walory przyrodnicze Klifu Orłowskiego, aktywnego fragmentu Kępy Redłowskiej - referat

Rezerwat przyrody „Kępa Redłowska” należy do najatrakcyjniejszych obiektów przyrodniczych na terenie miasta Gdyni. Jest to najstarszy rezerwat w województwie pomorskim, utworzony w okresie międzywojennym. Ustanowił go Wojewoda Pomorski w 1938r.
Celem ochrony rezerwatu jest zachowanie naturalnego krajobrazu nadmorskiego.
Rezerwat położony jest nad Zatoką Gdańską i obejmuje wschodnią część Kępy Redłowskiej wraz z kompleksem leśnym i urwistymi brzegami wybrzeża klifowego.
Na zboczach urwistego klifu zachodzi szereg interesujących procesów geomorfologicznych.
Brzeg klifowy wraz z plażą stanowią naturalną, przymorską granicę rezerwatu. Klif jest tu zróżnicowany pod względem wysokości, od 20 m n.p.m w pobliżu bulwaru w Gdyni, do prawie 40 m n.p.m na Cyplu Redłowskim w okolicy Gdyni Orłowa.
Występuje on tutaj w dwóch postaciach, jako tzw. aktywny (żywy) i ustabilizowany (martwy).
Fragmenty aktywne powstają w miejscach wystawionych bezpośrednio na niszczący wpływ fal sztormowych oraz silnych wiatrów.
Proces niszczenia brzegu morskiego zwany jest abrazją. Powoduje ona „cofanie się” ściany klifu, a w konsekwencji ubywanie lądu średnio o 1 m rocznie. Aby osłabić siłę fal i chronić wysoki brzeg przed niszczeniem buduje się opaski betonowe lub stawia się ostrogi.
Klif Orłowski zbudowany jest głównie z następujących skał: gliny zwałowej, piasku i żwiru.
Rośliny rzadkie i chronione Klifu Orłowskiego to przede wszystkim: jarząb szwedzki, rokitnik zwyczajny, żarnowiec miotlasty i podbiał pospolity.
Fauna i flora plaży i dna morskiego u podnóża Klifu Orłowskiego jest bardzo
urozmaicona.
Nad samym brzegiem morza możemy napotkać liczne, kolorowe muszelki różnych małżów. Najczęściej fale wyrzucają niebiesko-czarne lub brązowe omułki, stanowiące pożywienie ptaków morskich. Natomiast cienkie muszelki, w kolorze białym lub różowym, należą do rogowca bałtyckiego. Najpospolitszym gatunkiem jest sercówka bałtycka, o muszelkach z promieniście rozchodzącymi się żeberkami. Największe rozmiary osiąga małgiew piaskołaz.
U podnóża klifu zalegają liczne kamienie. Porośnięte są one glonami (taśmy, gałęzatki i zostery morskiej, zwanej popularnie trawą morską). Rejon ten stanowi także siedlisko wielu gatunków ryb, w tym: wężynki, węgorzycy i babki piaskowej. Z nastaniem jesieni rejon klifu staje się miejscem zimowania ptaków takich jak : kaczek, mew i łabędzi.


Literatura:
1.Ludynia W., Wybrzeże Gdańskie, WSiP,Warszawa 1988
2.Żółkoś K., Meissner W.,Przyrodnicze osobliwości Rezerwatu „Kępa Redłowska“,Wydawnictwo Gdańskie 2003

3.Gdyński Kwartalnik Oświatowy Nr3(9)-2005, Wydawca GODN.