Agresja w przedszkolu

Co oznacza pojęcie "agresja w przedszkolu"? To nic innego jak kłótnie, sprzeczki, ciągnięcie za włosy, prowokacja, popychanie, wyśmiewanie, bicie szczypanie, gryzienie, kopanie, niszczenie zabawek, drwienie, dokuczanie.
Agresja to również brak przyzwolenie na przyłączenie się do zabawy, wykluczenie kogoś z zabawy, dręczenie, onieśmielanie. Można powiedzieć, iż agresja jest nieodłączną częścią naszego życia. Nawet niemowlę wyraża waleczną gotowość przezwyciężenia sprzeciwu w przypadku pragnienia kontaktu z osobą bliską, głośnym płaczem, krzykiem zwraca na siebie uwagę .Często słyszymy z ust nauczycieli i rodziców, iż dziecko jest agresywne, niegrzeczne, egoistyczne.
Zadajemy sobie wtedy pytanie- kto i co jest przyczyną takich zachowań Jak można temu zaradzić?
Najczęściej występującymi przyczynami zachowań agresywnych dzieci są:
brak ciepła rodzinnego
niewłaściwe wzorce rozwiązywania problemów
pojawienie się rodzeństwa
oglądanie nieodpowiednich programów telewizyjnych
rozpoczęcie nauki w przedszkolu,szkole
brak jasnych zasad i norm postępowania
poczucie niskiej wartości
niepożądane wychowawczo postawy rodzicielskie typu odtrącanie, unikanie,brak konsekwencji
niewłaściwe metody i błędy wychowawcze
Większość rodziców wymierza karę (często cielesną) za agresywne zachowanie swojemu dziecku wówczas, gdy dostrzeże takie zachowanie. Sprawia to, że dziecko bardzo szybko uczy się hamować agresję, ale tylko w obecności rodziców i w domu, ale poza domem, wśród rówieśników dzieci takie zachowują się bardzo brutalnie. Często wówczas z niedowierzaniem rodzice przyjmują skargi za złe zachowanie naszego "grzecznego dziecka", zamiast wyjaśnić i wytłumaczyć dlaczego. Istotnym błędem jest często nieświadome uczenie agresji poprzez przekazywanie dziecku poleceń w rodzaju "pamiętaj, że masz łokcie", "pokaż, że jesteś mężczyzną", "jeżeli ciebie biją to oddaj". W ten sposób to my rodzice pochwalamy przemoc i utrwalamy w naszych dzieciach negatywne wzorce zachowania.
Na rozwój agresywnych zachowań na pewno w dużej mierze mają także wpływ: czasopisma, kino, wideo. internet czy gry komputerowe. Dzieci chłoną te obrazy bezkrytycznie. Oglądanie sfilmowanych aktów agresji może być bardzo często podniecające dla dzieci. Zapamiętuje ono zwykle więcej treści agresywnych. Dzieci stają się pobudzone emocjonalnie i zaczynają same prezentować zachowania agresywne. Jako rodzice powinniśmy się interesować nie tylko tym co dziecko ogląda, czym interesuje się, ale z kim przyjaźni się, kontaktuje poza domem . Dziecko często identyfikuje się z kolegami, z którymi ma kontakt na podwórku, w przedszkolu, szkole.
Często atmosfera wychowawcza rodzin nasycona jest agresją, przybiera ona również różne formy, począwszy od agresji słownej (wyśmiewanie, poniżanie, ośmieszanie, złośliwe uwagi i komentarze)) aż po agresję fizyczną (szarpanie, popychanie, poszturchiwanie, bicie).Dziecko bite przez rodziców wyładowuje swoją złość na przedmiotach, innych dzieciach, często bije słabszych rówieśników, a w przyszłości również swoje potomstwo.
W jaki więc sposób eliminować przyczyny zachowań agresywnych? W tym celu należałoby między innymi:
wyeliminować gry i filmy zawierające obrazy agresji, książki o podobnej treści. W zamian za to należy starać się zainteresować dziecko pozytywnymi modelami zachowania się.
ograniczyć wpływ nieodpowiednich kolegów. Można to osiągnąć przez nawiązanie kontaktów koleżeńskich z dziećmi nie przejawiającymi skłonności agresywnych, zainteresowanie dziecka uprawianiem sportu, poświęcenie większej ilości czasu na nasze kontakty z dziećmi
zadbać o odpowiednią atmosferę w domach rodzinnych, wyeliminować wszelkie objawy agresji zarówno słownej jak i fizycznej. Pamiętajmy o tym, że nie tylko błędy wychowawcze dorosłych ale i chłód emocjonalny sprawiają, że w pozoru dobrych domach wyrastają ludzie agresywni
Pojęcie agresji w mowie potocznej ma negatywne zabarwienie kojarzące się wyłącznie z walczącymi osobami, ranami, cierpieniem. Jedno jest pewne, agresję, która prowadzi do przemocy oraz przybiera formę pogardy dla człowieka należy odrzucać i zapobiegać jej powstawaniu.
Z drugiej jednak strony agresja jest potrzebna do życia, a przede wszystkim do współżycia z innymi. Trzeba ją spostrzegać w zróżnicowany sposób. Zdolność do zachowań agresywnych jest podstawą do uczenia się rywalizacji, obrony swoich praw i racji, walki w imię swoich przekonań- bez poczucia winy i wyrzutów sumienia.
Musimy zdać sobie sprawę z faktu, że człowiek który w dzieciństwie nie nauczył się posługiwać swoją agresją, będzie miał wiele trudności w dorosłym życiu.