Program koła tanecznego

PROGRAM PRACY
KOŁA TANECZNEGO
DLA KLAS I – III SZKOŁY PODSTAWOWEJ

WSTEP
Dziecko od najwcześniejszych lat odczuwa potrzebę ruchu. Wyraża się to między innymi w jego dążeniu do tańca. Taniec jest jednym ze sposobów przeżywania i przekazywania emocji, formą fizycznego i duchowego wyżycia, sposobem zabawy i odprężenia. Umożliwia on regenerację sił fizycznych, psychicznych oraz podniesienie sprawności ruchowej.
Taniec wyzwala w dzieciach potrzebę komunikowania się z innym. Zmusza do wspólnych działań i przeżyć. Uczy współpracy, empatii i identyfikowania się z grupą rówieśniczą.
Dzięki pracy zespołowej rozwijają się indywidualne zdolności każdego dziecka. Zajęcia tego rodzaju pozwalają ujawnić inicjatywę, aktywność i samodzielność uczniów.
Konieczność zapamiętania poszczególnych zmian zachodzących w układach tanecznych zmusza do koncentracji, uczy przestrzegać ładu i porządku, podporządkowywać się umownym przepisom.
W tańcu dzieci wyrażają swoje przeżycia, dążenia i potrzeby. Taka identyfikacja ruchu dziecka z emocją wynikającą z percepcji muzyki wpływa na rozwój postawy twórczej, kształci samodzielność myślenia, daje możliwość indywidualnej wypowiedzi.

CEL OGÓLNY:
Wspomaganie harmonijnego rozwoju psychofizycznego uczniów.

CELE SZCZEGÓŁOWE:
• Rozwój postawy twórczej, koordynacji i sprawności ruchowej.
• Nabywanie umiejętności szybkiej orientacji, decyzji, uwagi.
• Rozwijanie indywidualnych zdolności każdego dziecka, jego inicjatywy, aktywności i samodzielności myślenia.
• Kształtowanie wrażliwości estetycznej.
• Uczenie przestrzegania ładu i porządku.
• Wdrażanie do racjonalnego i kulturalnego spędzania wolnego czasu
• Wyrabianie pozytywnych cech charakteru.
• Nauczenie harmonijnego współżycia w grupie.
• Kształtowanie zainteresowania tańcem.

METODY REALIZACJI
1. Metoda syntetyczna – nauczanie całościowe zestawów mniejszych elementów, motywów i wreszcie większych zestawów muzyczno – ruchowych.
2. Metoda analityczna – nauczanie pewnych określonych całości muzyczno – ruchowych fragmentarycznie, częściami. Po opanowaniu fragmentów, łączenie ich w większe zestawy ruchowe.
3. Metoda kompleksowa ( mieszana ) – w nauczaniu większych zestawów muzyczno – ruchowych, dążenie do ich opanowania całościowego ze szczególnym uwzględnieniem mniejszych elementów. Podczas nauczania ruchów z muzyką nauczyciel przez wzorowy pokaz w zwolnionym tempie, powiązanym z wyliczaniem rytmu, w jakim ruch przebiega i dokładnym objaśnieniem słownym lub uwagami słownymi korygującymi ruch powinien przekazać uczniom wyobrażenie koncepcji ruchu.
4. Metody twórcze-zabawy naśladowcze, opowieści muzyczne, kalambury muzyczne.
5. Metody odtwórcze – nauka przez ruch, zabawy muzyczne, zabawy ruchowe ze śpiewem.
TREŚCI PROGRAMOWE KOŁA TANECZNEGO
1. Zabawy integracyjne –zabawy z chustą „klanzowską”, stodoła, karoca, ręce, kolana, łokcie, poszukiwacze skarbów,...
2. Zabawy ruchowe ze śpiewem –kiedy mi wesoło, karuzela urodzinowa, jeśli nie znasz mnie, w autobusie, zupa,...
3. Zabawy rytmiczne: -orzeszek, deszczyk, Syp Simo, ciasto, kule sniegowe, samolot,...
4. Tańce integracyjne:- la bastriglo, cza-cza gilana, Dolores i Jose, my cyganie, miała baba koguta, rudy rydz, hej sokoły, hej bystra woda, ...
5. Zabawy inscenizowane- taniec nocy i dnia, taniec improwizowany z krzesłami, taniec hiszpański z muletą, torreador i byk, taniec z balonami, taniec z szarfami,
6. Tańce współczesne- taniec hip-pop, taniec z repertuaru High Schol Musical, Ricky Martin –go,go,go,...

PRZEWIDYWANE OSIAGNIĘCIA
Uczeń:
• Rozwija swoje zainteresowania.
• Czerpie radość z uczestnictwa z zabawach ruchowych i tańcach.
• Dopasowuje ruch do charakteru muzyki i porusza się zgodnie z rytmem.
• Odtwarza kroki i figury, które składają się na wybrany taniec.
• Odczuwa piękno i harmonię utworów muzycznych.
• Radzi sobie z tremą związana z występami na scenie i przed publicznością.
• Aktywnie uczestniczy w życiu szkoły i środowiska, bierze udział w uroczystościach, akademiach i festynach.
• Współdziała w zespole w celu osiągnięcia wspólnego sukcesu.
• Poznaje własną wartość i potrafi prezentować swoje mocne strony.
• Przyjmuje słowa krytyki z zachowaniem szacunku dla drugiej osoby.

EWALUACJA
Ewaluację programu stanowią wspólne rozmowy, dyskusje, próby oceny pracy po zajęciach, próbach, występach. Doskonałą oceną są opinie rodziców, nauczycieli i innych dzieci zaproszonych na występy. Najczęściej oceny najbliższych są bardzo pochlebne, co umożliwia dzieciom przeżycie sukcesu i bardziej mobilizuje je do pracy. Inną formą ewaluacji jest przygotowanie wystawki fotograficznej, prowadzenie kroniki czy publikacje na stronie internetowej szkoły.
UWAGI DOTYCZĄCE REALIZACJI PROGRAMU
Program jest przewidziany do realizacji podczas zajęć koła zainteresowań, więc już z założenia przeznaczony jest dla chętnych dzieci. Może być realizowany przez trzy kolejne etapy edukacji, ponieważ zagadnienia mogą być rozszerzane, modyfikowane i dostosowywane do aktualnym możliwości i zainteresowań dzieci.
Zajęcia odbywają się jedną godzinę tygodniowo.

mgr Bożena Kołodziejczak