Taka jestem malutka. No, może najwyżej - mała,
bo zewnętrznie i wewnętrznie niedoskonała.
Jednak chcę być tutaj dobrze zrozumiana -
uważam się przez siebie i innych ludzi akceptowana.
Lecz zawsze pokorę w sercu czuję
i tego uczucia nigdy nie żałuję,
bo kto za za wielkiego się uważa
innych swą pychą głęboko uraża.
I jeszcze taka prawda w mej głowie gości:
Im więcej w człowieku wielkości
tym mniej dla siebie i innych prawdziwej wolności.
Och! A co z przysłowiem, które jest mi od dawna znane?
Uważam, że też winno być tu zapisane
gdyż ten sekwens dla ludzi może lekiem się staje:
Kto się sobie większym od innych wydaje
ten częściej od losu przykre nauki dostaje!