Mój pomysł na artykuł 42

Pracuję w szkole kilkanaście lat, a zaczynając swoją pracę wiedziałam, że mój czas pracy nie powinien przekraczać 40 godzin tygodniowo. Kolejne rządy myślały, myślały no i wymyśliły w końcu, że dołożą nauczycielowi najpierw jedną - w ubiegłym roku szkolnym, a potem dwie godziny dodatkowej pracy w tym roku. Za co? Moim zdaniem za darmo, niestety, i myślę sobie, że gdyby zabrał się za tę sprawę dobry prawnik, rząd musiałby się z tego pomysłu wycofać. Nauczyciele wiedzą o czym myślę, pisząc o dodatkowej pracy - to nie tylko dwie godziny pracy z uczniami, to jeszce dokumentacja, projekty, sprawozdania i.t.d.. Przecież to dodatkowe godziny pracy ponad już te, które wypracowujemy. Ale tak naprawdę nie o tym chciałam pisać, od spraw prawnych mamy związki zawodowe i inne organizacje - niech działają. Z tym, że póki co "godziny karciane" realizujemy, czy nam się to podoba czy nie.
W ubiegłym roku realizację artykułu 42 zaplanowałam w postaci projektu wyrównywania szans edukacyjnych z matematyki dla uczniów klas czwartych uczęszczających do świetlicy szkolnej. Z wykształcenia jestem matematykiem, ale pracowałam jako wychowawca świetlicy szkolnej w szkole podstawowej i zajęcia tego typu wydawały mi się sensowne. Tyle tylko, że uczniów klas czwartych w świetlicy w zasadzie nie ma - są to pojedyncze przypadki. I tu właśnie pojawiła się u mnie myśl, w jaki sposób mogę realizować "godziny karciane" w tym roku. Wpadłam na pomysł realizacji zajęć rozwijających zaplanowanych jako projekt pod nazwą "Gry i zabawy matematyczne dla uczniów uczęszczających do świetlicy szkolnej". Uczniowie, których zaprosiłam do udziału w zajęciach to uczniowie klas drugich i trzecich, a literatura, z której skorzystałam to w zasadzie dwie pozycje: "Kółko i krzyżyk - wybór gier edukacyjnych" oprac.K.Zajączkowski, wyd. Rubikon, Kraków 2000 oraz "Gry i zabawy matematyczne dla uczniów szkół podstawowych" A.Kozłowska-Brzoza, wyd. Nowik Sp.J., Opole 2003.
Zajęcia odbywają się dwa razy w tygodniu, a uczniowie z wielkim zaangażowaniem biorą w nich udział.
Dlaczego postanowiłam o tym napisać? Z kilku powodów. Po pierwsze: pomyślałam, że jeżeli ktoś boryka się z problemem realizacji "godzin karcianych" może w przyszłości skorzystać z pomysłu prowadzenia ich w formie gier i zabaw dydaktycznych - naprawdę się sprawdził, a przy jego realizacji uczestnicy mogą wykorzystać pomoce wykonane samodzielnie, bez ponoszenia dodatkowych nakładów finansowych,co również ma spore znaczenie w naszych czasach. No i jeszcze jeden - bardzo ważny moim zdaniem aspekt zasadności takiego właśnie projektu. Otóż nawet dłuższa absencja uczestnika nie dyskwalifikuje go przy realizacji kolejnych zagadnień. Zasady gier są jasne i dostosowane do wieku oraz możliwości intelektualnych uczestników projektu, a forma zajęć : "gry i zabawy" okazuje się być wyjątkowo atrakcyjną dla dzieci, dodatkowo motywowanych mini-konkursami z nagrodami typu: naklejka, zakładka i.t.p. Wykorzystanie ich podczas zajęć zachęca dzieci do podejmowania dodatkowego wysiłku intelektualnego. Nie zawsze jest to proste, dzieci czasem są najzwyczajniej w świecie zmęczone, czasem zniechęca je brak wygranej, ale przy napotkanych trudnościach próbują je pokonywać: ćwiczą, liczą, "kombinują" aż dojdą do właściwych rozwiązań i widać wtedy naprawdę, że czują satysfakcję z tego, że podjęty wysiłek daje efekt i trud się opłacił. Polecam wszystkim takie zajęcia.

Wykaz realizowanych gier w ramach projektu -
Gry i zabawy matematyczne :
-"Latająca piłeczka"
-"Kółko plusów i minusów"
-"Głuchy telefon"
-"Przekładaniec"
-"Budowanie zamku"
-"Rak"
-"Kucanka"
-"Grzybobranie"
-"Ścieżka liczbowa"
-"Telegraf"
-"Olbrzymy i krasnoludki"
-"Droga od zera do zera"
-"Wyścig do jedynki"
-"Skaczący przecinek"
-"Łatanie dziur"
Gry edukacyjne :
- Gry logiczne i strategiczne z serii "Kółko i krzyżyk".

Szczegółowe opisy gier można znaleźć w podanej literaturze.