SCENARIUSZ ZAJĘĆ w klasie II
z wykorzystaniem tekstu lektury „Kubuś Puchatek” autorstwa A.A.Milne - (zastosowanie metod aktywizujących)
Temat : Kubuś Puchatek – prawdziwy przyjaciel.
Cele:
· Umożliwienie każdemu uczniowi wypowiedzenia się.
· Ćwiczenie wyrażania swoich poglądów i słuchania innej osoby.
· Zmobilizowanie uczniów do uważnego słuchania
· Zachęcenie innych uczniów do pracy oraz rozwijanie poczucia odpowiedzialności.
Rodzaje aktywności :
· polonistyczna
· artystyczna
Sposoby mierzenia efektów :
· analiza kart pracy
· obserwacja pracy uczniów i ich wypowiedzi
· analiza wytworów uczniów
Przebieg zajęć :
1. Powitanie
2. Wysłuchanie piosenki pt. „Jak to miło chmurką być”.
3. Praca w parach-przypomnienie tytułu książki, autora oraz bohaterów (Wymiana w parach). Przyczepienie odpowiednich plansz na tablicy.
4. Głośne przeczytanie przez nauczyciela fragmentu lektury – rozdział IV w którym Kłapouchy gubi ogon, a Puchatek go znajduje.
5. Nadawanie tytułów obrazkom historyjki pt. „Ogon Kłapouchego”.
6. Zabawa ruchowa „Jak to miło chmurką być”
7. Swobodne , indywidualne wypowiedzi uczniów na temat znaczenia przyjaźni i koleżeństwa (Runda bez przymusu, Tylko raz).
8. Wyszukanie określeń pasujących do Kłapouchego
(Głośne myślenie).
9. Praca w grupach – Sposób na chandrę Kłapouchego
(wyjaśnienie terminu).Praca techniczna- balonik dla Kłapouchego.
10. Zadanie pracy domowej-(Wybierz sobie pracę domową).
11. Zakończenie zajęć-podsumowanie.
Metody stosowane na bieżąco w czasie zajęć:
- Zwykłe potwierdzenie.
- Pochwały i nagrody dla wszystkich
- Tylko raz
Metody aktywizujące stosowane podczas zajęć:
Runda bez przymusu
Runda bez przymusu daje uczniom nie tylko możliwość wypowiedzenia się, ale także wzmaga zainteresowanie. Uczniowie zwykle słuchają , jak na pytanie, na które przyjdzie im za chwilę odpowiedzieć, odpowiadają inni. Technika ta ponadto przynosi dobre rezultaty w pracy z uczniami nieśmiałymi, którzy w innych warunkach mogliby nie zdecydować się na wypowiedź, a przy tym daje możliwość wyboru i stanowienia o sobie : czy mam zaryzykować i zabrać głos, czy też zaryzykować i spasować? „Spasowanie dla wielu uczniów też może wiązać się z ryzykiem.
Wymiana w parach
Wymiana w parach skłania uczniów do sformułowania myśli, które być może nie były jeszcze dość klarowne. Pozwala im uświadomić sobie i często „zrozumieć’ to, co właśnie poznali. Zaspokaja też podstawową potrzebę kontaktu z rówieśnikami oraz swobody wypowiedzi. Zapewnia uczniom bezpieczeństwo i daje możliwość uczenia się od siebie.
Tylko raz
Nauczyciel mówi : „Popatrzcie na mnie. Od tej pory będę mówił tylko raz : polecenia, wyjaśnienia, numery stron, wskazówki. Proszę więc, żebyście uważali. Jeśli coś wam umknie, sami wymyślcie jak to nadrobić. Możecie spytać koleżankę lub kolegę albo po prostu popatrzcie co robią inni. Skupcie się nad tym, co robimy, a nie powinniście mieć trudności.”
Głośne myślenie
Głośne myślenie pokazuje uczniom proces dochodzenia do prawidłowego rozwiązania drogą kolejnych przymiarek, pomyłek, korygowania ich i innych etapów, przez które przechodzi się w myślach. Technika ta dodaje otuchy uczniom, którzy niechętnie przyznają się do tego, że czegoś nie rozumieją. Ponadto uczy ona umiejętności rozwiązywania rzeczywistych problemów, które pojawiają się w życiu.
Zwykłe potwierdzenie.
W technice tej nie ma miejsca na przesadne pochwały w rodzaju : „Doskonale ! Masz głowę nie od parady !”. Aby nie wzbudzać emocji, które mogą rozproszyć uwagę uczniów i odciągać ich od nauki, zwykłe potwierdzenie powinno brzmieć lakonicznie na przykład : - Tak, to prawda, - Dobrze, - Zgadzam się, - Prawidłowo, - Tak, dziękuję.
Pochwały i nagrody dla wszystkich
Pochwały i nagrody skierowane do grupy, która na nie uczciwie zapracowała nie wywołują zazdrości. Nikt nie czuje się pominięty, przeciwnie – wzmacnia się więź między uczniami.
Wybierz sobie pracę domową
Zadawanie uczniom prac (do wyboru) wymagających różnej ilości czasu potrzebnego na ich wykonanie. Metoda ta pozwala uczniom samodzielnie decydować nad czym i ile powinni pracować w domu. Możliwość wyboru pracy domowej zachęca zdolnych lub zainteresowanych tematem uczniów do wykonania większej pracy.