Scenariusz zajęć twórczych "Czy ktoś widział Rupidrutka?"

SCENARIUSZ ZAJĘĆ ORGANIZOWANYCH W PRZEDSZKOLU

GRUPA WIEKOWA: 6-latki
PROWADZĄCA: lic. Mariola Wójcik
TEMAT ZAJĘĆ: Czy ktoś widział Rupidrutka?
CEL OGÓLNY:
- Zabawy i ćwiczenia wyzwalające twórcze postawy dziecka

CELE OPERACYJNE:
Dziecko:
- nawiązuje poprawne relacje rówieśnicze;
- dokonuje skojarzeń;
- wyraża ruchem zapowiedź słowną;
- wymyśla twórcze sposoby wykorzystania różnych materiałów;
- wyraża muzykę ruchem;
- współdziała w zespole i w grupie;

PRZEBIEG

1. Zabawa powitalna „Nić przyjaźni”:
Dzieci siedzą w kręgu na dywanie. Nauczyciel podaje wybranemu dziecku motek włóczki a w ręku ciągle trzyma jej koniec. Wita się przy tym z dzieckiem mówiąc „Witam Cię + imię, w ten piękny dzień + własny opis dnia (np. pachnący ciastem morelowym)”. Następnie każde dziecko wita się w podobny sposób, przekazując motek wybranemu dziecku i trzymając za rozwinięty kawałek włóczki, wymyślając przy tym własny opis dnia.

2. Zabawa dydaktyczna „Jak ma na imię tajemniczy gość?”
Dzieci siadają na dywanie w półkolu, twarzą do tablicy. Nauczyciel mówi im, że dzisiaj odwiedzi ich tajemniczy gość. Jego imię jest ukryte na naszej tablicy. Czy chcecie się dowiedzieć, jak nazywa się nasz gość? „Napis” imienia gościa jest wykonany z drucików kreatywnych przyklejonych na papierze, przyczepiony do tablicy i zakryty bibułą. Nauczyciel zaprasza kolejno chętne dzieci, aby włożyły rękę pod bibułę i zbadały dotykiem kolejne litery imienia naszego gościa. Nauczyciel odsłania kolejne litery imienia aż ukaże się ono całe: „Rupidrutek”.

3. Zabawa ruchowa „Niezwykła gimnastyka Rupidrutka”:
Dzieci stają w rozsypce. Nauczyciel mówi do nich: „Jak myślicie, czy Rupidrutek lubi się gimnastykować? (Jeśli tak) Jakie ćwiczenia mogłyby mu się podobać i chętnie by je wykonywał?/ (Jeśli nie) Może wymyślimy takie ćwiczenia, które mu się spodobają? Ale to muszą być jakieś niezwykłe ćwiczenia. Mi udało się wymyślić kilka propozycji”. Nauczyciel kieruje polecenia ćwiczeń do dzieci, dzieci wykonują polecenia zgodnie z instrukcją. Następnie chętne dzieci wymyślają inne ćwiczenia.
Polecenia nauczyciela:
- Zajmijcie jak najmniejszą/ największą przestrzeń na dywanie.
- Zajmijcie takie miejsce na dywanie, z którego z łatwością zobaczycie prawie cały sufit.
- A teraz spróbujcie złapać tyle latających wysoko motyli, ile macie palców u prawej ręki.
- Zbierzcie tyle grzybów, ile macie palców u lewej ręki.
Następnie swoje ciekawe propozycje ćwiczeń wymyślają chętne dzieci. Nauczyciel kieruje i uściśla liczbę/ czas wykonywania ćwiczeń. Czuwa nad ewentualnymi niebezpiecznymi ćwiczeniami, zwracając uwagę, że Rupidrutkowi mogą się one nie spodobać i lepiej ich nie wykonywać.

4. Zabawa twórcza „Co Rupidrutek lubi jeść?”:
Dzieci siedzą w kręgu na dywanie. Każdy z nich otrzymuje dywanik i krążek lub obręcz. Są to talerze na których dzieci będą przyrządzać z różnych materiałów potrawy dla Rupidrutka. Nauczyciel zostawia na środku koła przeróżne materiały, z których dzieci wybierają te, których potrzebują do przyrządzenia ich potraw. Nauczyciel również przygotowuje swoją potrawę, bierze kilka kawałków kolorowej bibuły i urabia z nich kulkę, mówiąc, że Rupidrutek lubi jeść lody owocowe, więc ja dla niego przyrządziłam takie lody. Dzieci mają chwilę czasu na zastanowienie i przyrządzenie swojej potrawy. Następnie chętne dzieci przedstawiają wszystkim, co przyrządziły.

5. Zabawa ruchowa „Niesiemy Rupidrutka” :
Dzieci stoją w kręgu. Nauczyciel wprowadza je do zabawy mówiąc: Pokażcie mi teraz proszę, jak byśmy nieśli Rupidrutka w torebce na ramieniu? Dzieci pokazują ruchem jak niosą Rupidrutka, kierując się poleceniami nauczyciela:
Pokażcie mi, jak byśmy nieśli Rupidrutka:
- w pudełku, jako prezent;
- w wielkim pudle jakby był on ogromny;
- w reklamówce, jakby był on lekki jak piórko;
- w plecaku, jakby był on bardzo ciężki;
- w pudełku po zapałkach, jakby był bardzo mały;
- w pudełku, jakby był ze szkła;
- w walizce na kółkach, jakbyśmy go chcieli zabrać ze sobą na wakacje.

6. Zabawa twórcza „Opowieść dla naszego gościa”:
Nauczyciel pyta dzieci, jak myślą, czy ich gość może mile spędzić czas w przedszkolu? Może dzieci chcą się z nim pobawić? A może ułożą dla niego bajkę? Nauczyciel dzieli dzieci na 4 grupy według wylosowanych przez dzieci kolorów włóczki. Każda z grup ustawia się na wyznaczonej przez nauczyciela linii i otrzymuje motek włóczki. Grupy mają za zadanie ułożyć bajkę dla Rupidrutka ilustrując ją za pomocą włóczki. Nauczyciel zaczyna bajkę słowami: Dawno, dawno temu... pierwsze dziecko grupy kontynuuje historię i przekazuje motek następnemu, który powtarza urywek historii poprzednika i dopowiada swoją część ilustrując ją włóczką. I tak kolejno wszystkie dzieci z grupy tworzą wspólną opowieść. Po ułożeniu opowieści poszczególne grupy prezentują całą opowieść na forum.

7. Instrumentacja utworu „Carnavalito” w zabawie muzycznej „Niezwykła orkiestra”:
Dzieci siedzą w kole na dywanie. Nauczyciel kładzie na dywanie w środku koła różne przedmioty mówiąc, że to są instrumenty pożyczone od orkiestry, której dyrygentem jest właśnie Rupidrutek. Nauczyciel rozdaje dzieciom 4 rodzaje instrumentów, którymi są: folia aluminiowa, reklamówki foliowe, puste pudełka kartonowe, pałeczki, plastikowe pojemniki z kaszą, kasztany, draże, orzechy włoskie. Nauczyciel włącza utwór „Carnavalito” i trzymając w ręku batutę dyryguje orkiestrą. W odpowiednim momencie wskazuje, która grupa instrumentów ma grać w danej chwili. Potem nauczyciel kolejno wybiera chętne dzieci, które zostają dyrygentem i prowadzi grupę.

8. Zabawa plastyczno- twórcza „Prezent od Rupidrutka” : Dzieci siedzą w kole na dywanie, twarzą do tablicy. Nauczyciel wyjmuje pudełko i mówi dzieciom, że w pudełku ukrył się Rupidrutek. Pyta ich, jak myślą, jak wygląda Rupidrutek? Dzieci podają swoje propozycje. Następnie nauczyciel pyta dzieci czy są gotowe i chcą poznać Rupidrutka? Wyjmuje z pudełka duży, pusty arkusz papieru. Mówi dzieciom, że on tu zostawił dla nas instrukcję, dzięki której będziemy mogli go
w końcu zobaczyć. Żeby go zobaczyć, musimy go stworzyć jego postać według instrukcji, które umieszczone są na karteczkach ukrytych
w napompowanych balonach. Nauczyciel przypina arkusz do tablicy. Wyznacza dziecko, które wybiera jeden balon i przekłuwa go, aby móc wydobyć kartonik z pierwszą instrukcją. Nauczyciel głośno odczytuje pierwsze polecenie. Następnie dziecko ma chwilę na zastanowienie się
i wybiera z kosza pełnego różnych materiałów to, czym może wykonać to, o czym mowa w instrukcji. Kolejne dzieci przekłuwają następne balony i tworzą na arkuszu kolejne elementy postaci Rupidrutka według instrukcji. W ten sposób powstaje postać Rupidrutka.

Załączniki:
1.Instrukcje do stworzenia postaci Rupidrutka:

Oczy spiczaste w kolorze zachodu słońca.
Paznokcie jak tralala.
Nos jak lampka choinkowa.
Uszy jak nadmuchany balon urodzinowy.
Nogi długie jak wąż ogrodowy.
Ogon jak rakieta kosmiczna.
Brzuch jak planeta Mars.
Usta jak malina.
Włosy niczym dżungla po zmroku.
Brwi w kolorze motylkowo- słoniowym.
Ręce podobne do chochli.
Zęby jak cukierki z galaretką w środku.
Dłonie, w których można się przejrzeć.
Głowa jak jajko na miękko.
Palce zwinne jak ślimak.
Stopy kwadratowe jak bąbelki.
Kapelusz podobny do statku kosmicznego.
Szyja jak łodyga słonecznika.
Szal w kolorze mrówki podzwrotnikowej.
Pas od pasa do pasa.
Spodnie szerokie na dwa łokcie, w kolorze snu.
Koszula w okrągłe paski.
Buty siedmiomilowe.
Okulary takie, jakie zgubił pan Hilary.