Scenariusz balu u pani Jesieni

SCENARIUSZ UROCZYSTOŚCI „BAL U PANI JESIENI”

Cele:
- integracja grup w przedszkolu
- tworzenie miłej atmosfery sprzyjającej współdziałaniu,
- dostarczanie okazji do różnorodnej aktywności dzieci,
- motywowanie dzieci do nawiązywania bliższych kontaktów z
innymi uczestnikami zabawy

Podstawa programowa:
7. Wychowanie przez sztukę – dziecko widzem i aktorem.
1) wie, jak należy się zachować na uroczystościach, np. na koncercie, festynie,
przedstawieniu, w teatrze, w kinie;
2) odgrywa role w zabawach parateatralnych, posługując się mową, mimiką, gestem
i ruchem; umie posługiwać się rekwizytami (np. maską).
8. Wychowanie przez sztukę – muzyka i śpiew, pląsy i taniec.
1) śpiewa piosenki z dziecięcego repertuaru oraz łatwe piosenki ludowe; chętnie
uczestniczy w zbiorowym śpiewie, w tańcach i muzykowaniu;
2) dostrzega zmiany dynamiki, tempa i wysokości dźwięku utworu muzycznego, wyraża
je, pląsając lub tańcząc;
3) tworzy muzykę, korzystając z instrumentów perkusyjnych (oraz innych
przedmiotów), a także improwizuje ją ruchem;
4) w skupieniu słucha muzyki, w tym także muzyki poważnej.


Przebieg imprezy:
1. Symboliczne wejście dzieci do „krainy pani Jesieni” – przejście przez obręcz, naznaczenie ich pieczątką z wizerunkiem liścia,
2. Powitanie przez panią Jesień przybyłych gości, zaproszenie do wspólnej zabawy przy piosence: „Dzisiaj w lesie”

Dzisiaj w lesie wesoła nowina, koniec lata, jesień się zaczyna,
Wróble o tym ćwierkają i wesoło fruwają /bis
Dzisiaj w lesie wesoła nowina, koniec lata, jesień się zaczyna,
Wiewióreczki kic, kic, kic, skaczą i nie mówią nic /bis
Dzisiaj w lesie wesoła nowina, koniec lata, jesień się zaczyna,
Polne myszki tup, tup, tup, biegną nie żałując nóg,
Dzisiaj w lesie wesoła nowina, koniec lata, jesień się zaczyna,
Mały jeżyk o tym wie i nastroszył kolce swe /bis
Dzisiaj w lesie wesoła nowina, koniec lata, jesień się zaczyna,
Tylko bury nie dowiedź śpi i o lecie sobie śni /bis

3. Recytacja wiersza przez panią Jesień „Pora wesoła”

Pora wesoła
Kto powiedział, że jesień jest smutna,
że ma kolor szarego płótna,
że jej prawie nie widać we mgle?
Kto to wszystko powiedział?
Ja nie!
Dla mnie jesień to pora wesoła,
roześmiana i gwarna jak szkoła.
Lśniąca skórą kasztana na trawie,
w odlot ptaków wpatrzona ciekawie
Jesień – roztargniona malarka –
gubi farby po polach i parkach,
a ja biegam wciąż za nią z ochotą
i znajduję brąz, czerwień i złoto.

Artur Idźkowski,

4. Przedstawienie teatralne w wykonaniu grupy starszej pt.: „Leśne duszki”

NARRATOR:
Jesień w lesie zawitała, wszystkie liście pomalowała;
Krzewy, drzewa ozłociła, wszystko rosą pięknie umyła;
Już pajączek sieć rozwinął, babie lato wietrzyk nosi;
Dzień się zaczął, dzień jesienny,
Słońce głowę znad chmur wznosi.

LEŚNY DUSZEK I:
Och, jak pięknie, kolorowo!
Wstawajcie leniuchy! Szkoda dnia!
Spójrzcie ile liści spadło! A jakie kolory!
Liście piękne, kolorowe, ale dużo jest ich tak,
Że gdy spadnie jeszcze więcej,
To nie przejdzie tędy żaden leśny skrzat.

LEŚNY DUSZEK II:
Tak, posprzątać trzeba szybko, zawołajmy wietrzyk, niech nam pomoże.

LEŚNE DUSZKI:
Wietrzyku, wietrzyku, pomóż nam!

WIETRZYK:
Wiatr jesienny, wiatr już wstał i posprzątać w lesie chciał;
Liście pozamiatać wszak musi każdy leśny brat.

LEŚNE DUSZKI:
No, od razu lepiej! Dziękujemy ci wietrzyku!
Bardzo nam pomogłeś. Teraz chodźmy wszyscy na spacer.
Może nazbieramy trochę grzybów.

PRAWDZIWEK:
Kapelusik śliczny mam, bo o niego co dzień dbam.
Brąz kolorem moim jest, weź mnie z sobą, jeśli chcesz.

LEŚNE DUSZKI:
O! jaki duży prawdziwek! Weźmy go ze sobą!

RYDZ:
Jestem rydz, mały rydz, wciąż w koszyku nie masz nic!
Jedną nóżkę małą mam, swój kapelusz chętnie dam!

LEŚNY DUSZEK I:
O! kto taki smutny stoi koło ścieżki?

LEŚNY DUSZEK II:
To muchomor. Zobacz, jaki ma czerwony kapelusz!

LEŚNE DUSZKI:
Dlaczego pan taki smutny, panie muchomorze?

MUCHOMOR:
Jestem mały i czerwony, brak mi wzrostu i urody
No i szczęścia nie mam też, bom trujący, przecież wiesz.
Kropki białe, noga też, nikt mnie nie chce,
pani kurka pewnie też.

LEŚNE DUSZKI:
Muchomorku, nie martw się wcale, my ciebie lubimy,
Pani kurka pewnie też.

KURKA:
Panie muchomorze! Pan taki smutny być nie może!
Przecież taki ładny grzyb śliczny kapelusik ma.
A te kropki to ozdoba! Białe, śliczne, takie zgrabne!
Gdy nam wietrzyk zagra walca, to poproszę cię do tańca.

NARRATOR:
I tak grzybki tańcowały, duszki razem z nimi,
W kółkach, solo i parami, aż się wnet zmęczyły!
Jeden, drugi, trzeci, czwarty, główki swe spuściły,
A gdy słonko poszło spać, razem z nim zasnęły.

5. Konkursy i zagadki Pani Jesieni:
• „Czarodziejski worek” – rozpoznawanie po dotyku darów jesieni,
• „Listek do listka” – dzieci tańczą do melodii utworu „Cztery pory roku – Jesień” A. Vivaldiego, na przerwę w muzyce starają się znaleźć sobie partnera z takim samym listkiem,
• „Szukamy ukrytych darów” – poszukiwanie na całej sali ukrytych darów, pani Jesień pomaga mówiąc: „Ciepło-zimno”,
6. Taniec w parach na gazecie do muzyki dyskotekowej.
7. Pantomima „Wiatr i liście” – na tle muzyki w wykonaniu dzieci 5 – letnich.
8. Taniec przy muzyce mechanicznej.
9. Zakończenie – pożegnanie gościa, przejście do swoich sal na poczęstunek.