Zestaw prostych gier i zabaw ruchowych przydatnych do pracy w świetlicy

Zabawy orientacyjno-porządkowe:

1.„ Zapamiętaj swoją parę!”- dzieci dobierają się parami. Mają zapamiętać, kto z kim stoi. Na sygnał nauczycielki ( gwizdek, uderzenie w bębenek) dzieci biegają swobodnie wymijając się zręcznie, n następny sygnał chwytają swoją parę i maszerują razem kilka kroków.
2.„ Dzieci w lesie”- dzieci ( połowa) otrzymują zielone znaczki, rozstawiają się swobodnie po sali (są to drzewa). Dzieci bez znaczków biegają w różnych kierunkach uważając, aby nie trącać drzew. Na sygnał i zawołanie: „Stój!”- dzieci zatrzymują się. Nauczycielka poleca rozejrzeć się i stanąć za najbliższym drzewem. Zabawę powtarza się kilkakrotnie, a następnie bawiący się zamieniają się miejscami.
3.„Przejście przez ulicę”- wyznaczamy jezdnię. Na znak zielonym znaczkiem dzieci - pojazdy ruszają prawą stroną „jezdni”. Na podniesienie czerwonego znaczka – zatrzymują się i wtedy przechodnie mogą przejść środkiem jezdni na drugą stronę. W czasie zabawy kilkakrotnie zmieniamy sygnały.
4.„Balonik”- zgromadzone blisko siebie dzieci trzymają się za ręce i w miarę powtarzania słów: „Baloniku nasz malutki, rośnij duży okrąglutki. Balon rośnie, że aż strach” dzieci odchodzą powoli od siebie. Po słowach: „Przebrał miarę no i trach” dzieci puszczają się za ręce i przykucają lub padają. Powtarzamy tę zabawę kilkakrotnie.
5.„Słonko świeci – deszcz pada”- dzielimy salę na dom i ogród. Kiedy pokazuje się rysunek słonka – dzieci wychodzą z „domu”, spacerują pojedynczo, parami, podskakują. Na zawołanie „Deszcz pada” i pokazaniu rysunku parasola – dzieci wracają do domu.
6.„Wiatr i śnieżynki”- na szybkie uderzenie w bębenek dzieci biegają - wieje wiatr i śnieżynki wirują. Gdy bębenek cichnie – wiatr przestaje wiać i śnieżynki spadają na ziemię (dzieci przysiadają).
7.„Piłka parzy”- nauczycielka ma piłkę, którą kieruje silnym rzutem w stronę zebranych
w gromadę dzieci, ostrzega, że piłka parzy. Dzieci muszą ją omijać i nie dać się sparzyć (piłka toczy się po ziemi).
8.„Gorące krzesła”- do zabawy potrzebne są krzesła. Ma ich być o 1 mniej niż dzieci. Krzesła ustawione są w kole. W środku koła na krzesłach siedzą dzieci. Jedno dziecko stoi na środku i mówi np. Kto lubi czekoladę? Jeżeli są dzieci, które lubią czekoladę, wstawiają
i zamieniają się miejscami. Szansę na uzyskanie krzesła mają wszyscy, a to dziecko, które zostaje na środku zadaje następne pytanie lub stwierdzenia np. Nie lubię czarownicy itp.
Zabawę kończymy wtedy, kiedy dzieci są znużone lub tego chcą.
9.„Cztery krzesła”- krzesła (o jedno mniej niż dzieci) ustawione są w kole i zwrócone siedziskami na zewnątrz. Dzieci ustawione są dookoła krzeseł. Chodzą wokoło w trakcie grania muzyki. Gdy cichnie muzyka, starają się usiąść na najbliżej stojące krzesło. Za każdym razem odpada jedno dziecko, które odchodzą z gry zabiera krzesło. Zabawa kończy się w momencie, gdy zostaje tylko jedno dziecko o krzesło.
10.”Do wody, na brzeg” – dzieci stoją w rzędzie przodem do prowadzącego zabawę. Na hasło „do wody” dają krok do przodu, na hasło „na brzeg” wracają na swoje miejsca. Prowadzący myli hasła, dziecko, które popełni błąd odpada.
11.”Woda, ziemia powietrze”- dzieci stoją w rzędzie przodem do nauczyciela, na słowa
„woda” trzymają ręce opuszczone do dołu, „ziemia” – ręce wyciągnięte do przodu,
„powietrze” – ręce uniesione do góry. Nauczyciel myli hasła i ruchy. Kto popełni błąd odpada.
12. „Wiewiórki do dziupli” – dzieci dzielą się na trójki, które stają na obwodzie dużego koła w ten sposób, że dwoje stoi naprzeciw siebie podając sobie ręce, trzecie zaś staje między nimi. To „wiewiórka w dziupli”. W środku koła staje dziecko bez dziupli. Na zawołanie prowadzącego „wiewiórki z dziupli” wybiegają z dziupli i szukają pożywienia. Na zawołanie nauczyciela „wiewiórki do dziupli’ dzieci starają się zając najbliższa dziuplę, Dziecko stojące w środku koła, stara się też zająć dziuplę. To, które nie ma dziupli zostaje w środku. Zabawę powtarzamy na życzenie dzieci.

Zabawy bieżne.
1.„Pająk i muchy” - dzieci biegają w luźnej gromadce , bzykaniem naśladują odgłosy much. Na umówiony sygnał i zapowiedź -pająk-zastygają w bezruchu. Wówczas wcześniej wskazane dziecko , będące pająkiem „ wyrusza na łowy” i wskazuje dziecko, które się poruszyło. Wskazane odpada z zabawy.
2.„Wąż” - uczniowie ustawieni w rzędzie trzymają się mocno za biodra. Pierwszy w rzędzie jest głową, ostatni ogonem węża. Na sygnał prowadzącego głowa goni ogon starając się go złapać.
3.„Spłoszone ptaki” - potrzebne są małe kolorowe obręcze, to są gniazdka dla ptaków Kółka rozłożone są luźno po całej sali. „Ptaki” ćwierkając biegają w pobliżu gniazdek. Na sygnał „kot” ptaszki szybko zajmują miejsce w gniazdkach, chowając głowę „pod skrzydłami” w przysiadzie. Zabawę powtarzamy kilkakrotnie.
4.„Deptanie balonów” - każdy zawodnik ma przywiązany do nogi balon na nitce długości ok. 25 cm. Celem zabawy jest zniszczenie balonów pozostałych graczy, a zachowanie swojego. Ten, komu się to uda zostaje zwycięzcą.
5.„Lawina”- dzieci stają w rozsypce. Jedno wyznaczone stoi z boku. Wyznaczone dziecko biegnie za uciekającymi, starając się któreś dotknąć ręką. Każde „złapane” dziecko pomaga łapać. W ten sposób wszystkie dzieci są złapane i zabawa kończy się.
6.„Jastrząb, kura i pisklęta”- wyznaczamy kurnik, podwórko i gniazdo jastrzębia. „Kura” wyprowadza pisklęta na podwórko, przysiada i zbiera „ziarenka”, uczy „pisklęta” grzebać nóżką w ziemi (dzieci naśladują ruchy kury). Na zapowiedź: „Jastrząb leci” – pisklęta uciekają do kurnika, a stara kura rozłożonymi skrzydłami zasłania uciekające pisklęta przed jastrzębiem. Gdy jastrząb złapie umówioną liczbę piskląt, można zakończyć zabawę lub rozpocząć zabawę z innymi dziećmi w roli jastrzębia i kury.
7.„Kto złapie motyla?”- dzieci w gromadce. Jedno dziecko ma na kijku i na sznurku przywiązanego motyla. Dziecko biegnie przed grupą, motyl „fruwa”. Dzieci gonią go i chcą go złapać. Można dużą grupę dzieci podzielić na mniejsze zespoły i z każdym zespołem zabawę przeprowadzić oddzielnie.
8.„Koty i myszki”- oznaczamy dzieci 4 kolorami. Dzielimy (dużą grupę) na 4 zespoły, 3 zespoły tworzą koło, czwarty zespół to myszy. „Koty” znajdują się w domkach. Dzieci tworzące koło krążą i mówią wierszyk:
„Myszki, myszki, siedźcie w norze, bo pan kotek w złym humorze,
Tylko sapie, tylko mruczy, zaraz on was tu nauczy”.
Po wierszu koty łapią myszy i zaprowadzają do swoich domków. Zabawę powtarza się tyle razy ile jest grup. Zamiana postaci.
9.„Pszczoły i niedźwiadki”- dzieci podzielone na niedźwiedzie i na pszczoły „Niedźwiedzie” zakradają się do uli „pszczół”, gdy te wylatują zbierać nektar. Na szczekanie psa pszczoły powracają do uli i płoszą niedźwiedzie. Lecą za nimi i żądlą je (łapią). Po trzykrotnym łapaniu dzieci, role się odwracają.
10.„Berek”- w wyniku wyliczanki wybierany jest „berek”. Goni dzieci i kogo dotknie, to ta osoba staje się berkiem. Można wprowadzać do tej zabawy różne urozmaicenia np. berek – kucanka, berek w parach, berek drewniany, berek słupek itd.
11„Gąski, gąski do domu”- spośród dzieci wybierana jest „mama gąska”, „wilk”, reszta dzieci to „gąski”. Na wyznaczonym miejscu ustawiają się „gąski”. Po przeciwległej stronie ustawia się „Mama gąska”. „Wilk” zajmuje miejsce z boku. Mama Gąska prowadzi dialog z gąskami:
- Gąski, gąski do domu!
- Boimy się!
- Czego?
- Wilka złego!
- Gdzie on jest?
- Za górami, za lasami, czeka na nas z pazurami!
- Co on pije?
- Pomyje!
- Co on je?
- Kosteczki!
- Gąski, gąski do domu!
Po tym okrzyku gąski biegną do Mamy gąski, a wilk chwyta je. Zabawa powtarza się, aż wszystkie gąski są wyłapane przez wilka. 12.„Samoloty”- dzieci dzielimy na 2 lub 4 grupy (w zależności od liczby dzieci). Wyznaczamy hangary. Na sygnał „lotnicy zapuszczają motory”. Okręcając przed sobą młynka rękami naśladują warkotem motoru. Potem biegną z rozłożonymi ramionami omijając się zręcznie, aby „nie zderzyć się w locie”. Na zapowiedź: „Lotnicy wracać” – „samoloty” kierują się do swoich „hangarów”. Wygrywa ta grupa, która najszybciej wróciła, najsprawniej się ustawiła i nie zepsuła żadnej „maszyny” (nie zderzyła się w locie).
13.„Ryby w sieci”- drogą wyliczanki wybierane są dzieci, które tworzą sieć. Jest ich na początku zabawy dwoje. Dzieci ustawione są po przeciwległych krańcach wyznaczonego kawałka boiska. Na sygnał „Rybak zarzucił sieci” dzieci biegną naprzeciwko siebie, a dzieci, które są siecią , trzymając się za ręce, starają się złowić ryby. Złowiona rybka staje się częścią sieci. Zabawę prowadzi się do momentu, aż wszystkie ryby są złowione.
14.”Kot jest- kota nie ma!”- dzieci są myszkami i na zapowiedź : „Kot jest!” –myszki chowają się (przysiadają, obejmują rękoma kolana, a głowę opuszczają nisko). Na zapowiedź: „Kota nie ma ’’ – myszki biegną swobodnie w różnych kierunkach, omijając się zręcznie. 15.„Dzieci w domkach – dzieci na spacer”- prowadzący odznacza z boku sali duży dom. Dzieci zebrane w gromadkę za linią mieszkają w domku. Na polecenie: „Dzieci na spacer!”- wszyscy wychodzą z domku, rozchodzą się w różnych kierunkach, spacerują , biegają. Na klaśnięcie lub uderzenie oraz zawołanie „dzieci do domu”- wracają. 16.” Wszyscy latają”- prowadzący rozpoczyna grę opowiadaniem , w czasie którego wymienia nazwy ptaków i zwierząt. W czasie tego opowiadania uczestnicy , gdy usłyszą nazwę ptaka, zaczynają biegać oraz poruszać rękoma naśladując ruch jego skrzydeł; gdy usłyszą nazwę zwierzęcia zwalniają bieg i kroczą powoli, wysoko podnosząc nogi. Prowadzący od czasu do czasu daje hasło –„wszyscy latają’’; wtedy uczestnicy rozbiegają się we wszystkich kierunkach starając się uniknąć kolizji.

Zabawy skoczne
1.”Kulawe lisy”- uczniowie w rozsypce, w podporze, jedna noga „skaleczona” i jednej zdrowej nodze dzieci kicają po sali w różnych kierunkach, gdy muzyka umilknie zmiana „skaleczonej” nogi.
2.„Wyścig rzędów na jednej nodze” - dzieci dzieli się na dwie grupy( może być więcej grup) ustawione w rzędach. Wyznaczona jest linia startu i linia mety w odległości kilku metrów. Na mecie są chorągiewki lub leżą kolorowe piłki. Pierwsze dziecko z każdego rzędu skacze na jednej nodze, okrąża chorągiewkę i wraca do swojego rzędu na drugiej nodze, dotyka wyciągniętą dłonią następnego dziecka i staje na końcu. Dotknięte dziecko wykonuje zadanie tak samo jak pierwsze. Wygrywa ten rząd, którego uczestnicy szybciej ukończą wyścig.
3. „Bocian i żabki” – z grupy dzieci wybieramy „bociana”, który ma za zadanie wyłapać jak najwięcej żabek. Dzieci-żabki na hasło ’żabki na łące’ wykonują powolne skoki w różnych kierunkach, na wyznaczonym terenie; na hasło ‘bociek poluje’ starają uciec się przed nim do stawu – wyznaczone miejsce. Zabawę powtarzamy kilkakrotnie.
4.” Przeprawa przez rzekę”- boisko dowolne, z wyznaczonymi dwoma liniami „rzeką” – szerokość 10 -15 kroków. Na rzece ułożone są kamienie (krążki lub narysowane kółka) w takiej odległości, aby można było przeskoczyć z jednego krążka do drugiego. Przeprawa na drugi brzeg odbywa się za pomocą skoków obunóż tam i z powrotem.
5. „Wyścigi kangurów”. Ustawienie w 2-3 rzędach na linii startu. Przed rzędami rozmieszczone są w równych odległościach piłki lekarskie lub ławeczki. Linia półmetka oznaczona jest chorągiewkami. Na sygnał nauczyciela pierwsi z każdego rzędu skokami kangura pokonują tam i z powrotem napotkane przeszkody. Za zwycięstwo przyznaje się punkt. Zespół, który uzyska ich więcej, wygrywa.
3. „Kto dalej”. Każde dziecko z dowolnego rozbiegu wykonuje dwa skoki w dal z odbicia raz
prawą nogą, raz lewą nogą. Długość skoku mierzymy z miejsca odbicia do miejsca lądowania, a następnie je sumujemy. Uczniowie, którzy uzyskają łącznie najdłuższy skok – zostają mistrzami skoku w dal.
4. „Koszenie trawy”. Uczestnicy ustawiają się w dwóch rzędach w odległości 5 kroków od siebie. Dwóch spośród nich bierze linkę i staje przodem do swych rzędów w odległości kilku kroków. Na sygnał nauczyciela para trzymająca linkę biegnie ku rzędowi i pochylając się
nisko, „kosi” swoje rzędy, których członkowie skaczą ponad przesuwająca się przeszkodą. Po wykonaniu zadania jeden z pary zostaje na końcu rzędu, drugi zaś biegnie na czoło z linką, jeden jej koniec podaje czołowemu uczestnikowi w rzędzie i wraz z nim ponownie
„kosi” swój rząd. Rząd który pierwszy wykona zadanie, zostaje zwycięzcą.

Zabawy z elementami równowagi
1.„Po wąskiej dróżce”- narysowana wąska (ok.20 cm) dróżka, na której ułożone są różne przedmioty. Dzieci idąc kolejno omijają je, a kiedy zrobią to bezbłędnie, stają na koniec kolejki. Powtarzamy kilka razy.
2.„Gazeta”- Dzieci dobierają się w pary, biorą do rąk gazety tak, aby każde trzymało jeden róg gazety. Jedno dziecko z pary prowadzi, wskazując przesunięciami gazety kierunek poruszania się; drugie dziecko, z zamkniętymi oczami, reaguje ruchem nawet na najmniejsze przesunięcie gazety w jakimkolwiek kierunku.
3. „Wyścigi żółwi”. Boisko oznaczone linią startu i mety. Ćwiczący ustawieni w 3-4 rzędach na starcie w odstępach 3-4 kroków. Pierwsi w pozycji na czworakach zakładają szarfy na ręce i stopy powyżej kostek, biegną do mety, tam zdejmują szarfę i wracają biegiem do swoich rzędów, przekazując ją kolejnemu uczestnikowi. Wygrywa rząd który szybciej wykona zadanie.

Zabawy z mocowaniem
1.„Przeciąganie liny”- zespół graczy dzielimy na dwie drużyny, które ustawiają się w dwóch rzędach naprzeciwko siebie. Dzieli ich narysowana na podłożu linia. Oba zespoły trzymają jedną linę. Na sygnał starają się przeciągnąć linę wraz z zespołem w przeciwnym na swoją stronę.
2. „Mysia nora”. Połowa uczestników wiąże koło, druga zaś jako „myszki” zajmuje miejsce wewnątrz koła, przyjmując pozycje na czworakach. Każda myszka ustawia się naprzeciw jednego z wiążących koło. Na sygnał myszki wybiegają ze swoich norek, obiegają na czworakach stojących naprzeciw i wracają na swoje miejsce. Kto wróci pierwszy ten wygrywa. Po kilku powtórzeniach zabawy następuje zmiana miejsc.
3. „Ryby w sieci”. Uczestników zabawy dzielimy na dwa zespoły, jeden wiąże koło - „sieć”, drugi - „ryby”- staje w kole. Ryby starają się wydostać z sieci, próbują przeskoczyć przez związane ręce, przeczołgać się pod nimi, przepełzać przez oczka sieci lub przerwać je. Po upływie określonego czasu prowadzący przerywa grę, liczy ryby, które wydostały się z sieci. Następuje zmiana ról. Wygrywa zespół, w którym więcej ryb wydostało się z sieci.

Zabawy ze śpiewem
1.„Ojciec Wirgiliusz”- w drodze losowania bądź wyliczanki wybierany jest „ojciec Wirgiliusz”, który zajmuje miejsce w środku koła, które tworzą dzieci trzymające się za
ręce. Dzieci krążą wokół „ojca Wirgiliusza” śpiewając piosenkę:
„Ojciec Wirgiliusz uczył dzieci swoje, a miał ich wszystkich sto dwadzieścia troje.
Hejże, dzieci, hejże ha! Róbcie wszystko to, co ja.
Hejże, dzieci, hejże ha! Róbcie to, co ja”.
„Ojciec Wirgiliusz” gestami ilustruje np. jazdę konną, strzelanie z łuku, latanie itp. Dzieci naśladują go, a później wybierana jest następna osoba, która gra rolę „Ojca Wirgiliusza”.
2.„Stary niedźwiedź mocno śpi”- spośród dzieci wybrany jest niedźwiedź, który śpi
wewnątrz koła utworzonego przez trzymające się za ręce dzieci. Dzieci chodząc dookoła
śpiącego niedźwiedzia i śpiewają:
„Stary niedźwiedź mocno śpi. Stary niedźwiedź mocno śpi.
My się go boimy, cna palcach chodzimy.
Jak się zbudzi, to nas zje. Jak się zbudzi, to nas zje.”
Dzieci zatrzymują się i machają ręką w kierunku niedźwiedzia, mówią: „Pierwsza godzina – niedźwiedź śpi! Druga godzina – niedźwiedź chrapie!” Przy słowach: „Trzecia godzina – niedźwiedź łapie” niedźwiedź budzi się i łapie dzieci. Złapane dziecko staje się niedźwiedziem. Zabawę powtarza się kilka razy.
3.„Grosik”- dzieci śpiewając, przedstawiają ruchem (tańcem) poszczególne zwrotki piosenki:
„Poszło dziewczę po ziele, po ziele, po ziele,
Nazbierało niewiele, niewiele, hej!”
Przy tych słowach dzieci dobierają się parami, stają na okręgu koła, podają sobie ręce
i tańczą bocznym cwałem.
„Przyszedł do niej braciszek, połamał jej koszyczek”
Stojąc twarzami do siebie, dzieci kładą ręce na biodra. Przy słowach „braciszek” przytupują, kręcą dłońmi młynka przy słowach „koszyczek”.
„Oj ty, ty, oj ty ,ty! Za koszyczek zapłać mi!”
Grożą sobie nawzajem palcem i obracają się wokół siebie, przytupując. Całość powtarza się trzy razy.
4.„Jestem muzykantem”- dzieci stoją w rozsypce zwrócone twarzami do nauczycieli lub dziecka, które gra rolę „ dyrygenta”. Zabawa polega na naśladowaniu ruchem gry na różnych instrumentach i naśladowaniu głosem dźwięków, które wydają instrumenty. Zabawę rozpoczyna dyrygent, a dzieci za nimi powtarzają:
- „Jestem muzykantem konszabelantem – dyrygent
- myśmy muzykanci konszabelanci – dzieci
- ja umiem grać – dyrygent
- my umiemy grać – dzieci
- a na czym? na bębenku – dyrygent
- na bębenku – dzieci”.
Po tych słowach wszyscy śpiewają:
„Bum ta ra ra , bum ta ra ra , bum ta ra ra, bum ta ra ra, bum ta ra ra, bum ta ra ra, bum ta ra ra, bęc”
i naśladują ruchem grę na bębenku.
Następnie śpiewają i przedstawiają grę na skrzypcach:
„Dylu, dylu na badylu, dylu dylu na badylu, dylu dylu na badylu, dylu dylu, bęc“.
Następna w kolejce jest fujarka:
„Fiju, fiju, fiju, fiju, fiju, fiju, fiju, fiju, fiju, fiju, fiju, fiju, fiju, fiju, bęc”.
Ostatni z instrumentów, o którym dzieci śpiewają i przedstawiają jest harmonia:
„Rozciągamy i składamy, rozciągamy i składamy
Rozciągamy i składamy, rozciągamy, bęc!”
Przy słowach „bęc”, dzieci klaszczą w ręce.
Można dokładać inne instrumenty zgodnie z pomysłami dzieci.
5."Mała Ulijanka"- dzieci łapią się za ręce i chodząc dookoła, śpiewają piosenkę:
"Mała Ulijanko, klęknij na kolanko,
podeprzyj się pod boczki, złap się za warkoczyki,
umyj się, ubierz się i wybieraj kogo chcesz".
Jedno z dzieci wcześniej wybrane przez panią, podczas śpiewania stoi w środku kółka i do słów piosenki wykonuje różne ruchy ( klęka, podpiera twarz rękami, łapie się za warkocze, udaje że się myje i ubiera). Po zaśpiewaniu piosenki, osoba będąca w środku wybiera następną, która będzie pokazywała.
6."Dwóm tańczyć się zachciało"- dzieci śpiewają tańcząc: Dwóm tańczyć się /zachciało /x3 - łapiemy się pod rękę lub stajemy naprzeciw siebie i krzyżujemy ręce, a następnie kręcimy się dookoła. Lecz im się nie udało, pari pari para - przerywamy taniec.
Kłócili się /ze sobą /x3 - udajemy kłótnie wymachując rękami.
Ja nie chcę tańczyć z tobą, pari pari para - pokazujemy gest odrzucenia. Poszukaj więc /innego/ x3 – rozchodzimy się po sali i szukamy nowego partnera.
Do tańca zgrabniejszego, pari pari para – dobieramy sobie nowe osoby do pary i zabawa zaczyna się od początku.
7. „Zielony walczyk”- jedno dziecko w środku koła, pozostałe spacerują po obwodzie
i śpiewają: „Chodzę ja sobie po kole, wybieram pannę, którą wolę, którą wybiorę do tańca to z tą zatańczę walczyka”. Wybiera parę i tańczą, dzieci na obwodzie koła w drugą stronę. „Zielony walczyk raz,dwa, trzy, kto go n ie umie niech patrzy, a kto go umie niech tańczy, zielony walczyk raz, dwa, trzy”. Zabawę rozpoczynamy od początku z inną osobą w środku koła.
8. „Zajączek”- w środku koła siedzi zajączek, dzieci krążą wokół niego i śpiewają: „Siedzi zajączek na grochowej miedzy, my się kłaniamy (kłaniają się), a on sobie siedzi. Ty zajączku dobrze wiesz kogo kochasz tego bierz. Zajączek wybiera dziecko, które pozostaje w kole i zabawa zaczyna się od początku.
9. „Haftowana chusteczka”- w środku koła spaceruje wybrane dziecko wymachując chusteczką, pozostałe dzieci krążą po obwodzie kola i śpiewają: „Mam chusteczkę haftowaną, wszystkie cztery rogi, kogo kocham i szanuję rzucę mu pod nogi, tej nie kocham, tej nie lubię, tej nie pocałuję, a chusteczkę haftowaną tobie podaruję”. Rzuca chusteczkę pod nogi wybranemu dziecku, które następnie wędruje do środka koła.

Zabawy na czworakach
1.”Kotki na polowaniu” - „kotki” chodzą cichutko na czworakach. Jedne z nich posuwają się powoli, jakby skradały się i czaiły, co chwila zatrzymują się przywierając nisko do ziemi. Inne posuwają się szybko w tę i tamtą stronę poszukując zdobyczy. Mijają się spokojnie unikając zderzeń i potrąceń. Nagle z głośnym szczekaniem wpada na czworakach piesek. Zaniepokojone i przestraszone kotki umykają , kryjąc się w wyznaczonych miejscach gdzie pieskowi wstęp jest wzbroniony. Gdy kotki ukryją się przed pieskiem, wówczas prowadzący odwołuje go na ubocze. Kotki spostrzegłszy, że niebezpieczeństwo minęło, wychodzą ze swych kryjówek i dalej polują.
2.”Żabki na łące”- zaznaczony „stawem” i „łąką”, dzieci (część) jako żabki wyłażą ze stawu na łąkę i chodzą na czworakach ; „bociany” czatują opodal na łące. Bociany zobaczywszy na łące żabki , biegną do nich machając wielkimi skrzydłami (ręce naśladują ruchy skrzydeł) . Gdy zbliżają się do żabek, zaczynają je chwytać skacząc na jednej nodze. Żabki uciekają na czworakach do stawu. Schwytane zamieniają role z bocianami. Jeśli jest ich za mało, wyznaczamy dodatkowe polowanie.
3.”Polowanie na zajączki”- zajączki” siedzą w norkach (wyznaczone miejsca) na czworakach. Następnie na znak nauczycielki wybiegają na łąkę, skaczą, od czasu do czasu zatrzymują się i stają słupka. Na hasło „polowanie na zające”, dzieci - zajączki uciekają do norek.

Zabawy przy muzyce
1.Taniec z balonikiem - tańczymy parami trzymając balonik między głowami, brzuszkami, plecami, kolanami. 2. Zabawa z kapeluszem - tańczymy w kole i przekładamy z głowy na głowę kapelusz kolejnej osobie. Gdy muzyka ucichnie osoba mająca kapelusz odchodzi z zabawy. 3. Taniec na gazecie - tańczymy pojedynczo lub w parach na gazecie. Na sygnał prowadzącego składamy gazety na coraz to mniejsze części. Wygrywa ten, kto nie wyjdzie stopą poza gazetę podczas tańca.
4. „Piłka parzy” - dzieci siadają w kole i przekazują sobie z rąk do rąk piłkę. W tym czasie gra muzyka, kiedy milknie, to z gry odchodzi osoba, która akurat trzyma piłkę.
5. „Taniec ze szczotką” - tańczymy w parach, a jedna osoba ze szczotką. Gdy muzyka milknie szczotkę przekazuje się innej osobie, zdobywając parę dla siebie.
6. Zabawa muzyczno - ruchowa 1 - dzieci tańczą dowolnie przy muzyce. Kiedy muzyka milknie, prowadzący podnosi do góry dużą kostkę, pokazując wyraźnie jedną ściankę. Dzieci mają za zadanie szybko połączyć się w grupy liczące tyle osób, ile oczek pokazano na kostce. Po utworzeniu grup padają polecenia, po których dzieci tańczą przez chwilę wykonując zadanie. Potem następuje powrót do swobodnego tańca. Polecenia mogą być następujące:
- każdy jest kelnerem w zatłoczonej restauracji
- wszyscy jesteśmy lalkami-pajacykami
- jesteśmy rozwijającymi się pąkami
- wszyscy stoją pod jednym parasolem i tańczą
- malujemy wzory w powietrzu
- jedna osoba to lokomotywa, pozostałe są wagonikami
7. Muzyczna loteryjka - dzieci tańczą dowolnie w rytm muzyki. Prowadzący co jakiś czas wyłącza muzykę, a jedno z dzieci wyciąga z pojemnika los i odczytuje polecenie, według którego dzieci tańczą po ponownym włączeniu muzyki np.
- tańczymy jak samoloty
- tańczymy machając "skrzydełkami"
- szukamy partnera i tańczymy trzymając się "haczykiem" pod rękę
- tańczymy trzymając się za kolana
- tańczymy klaszcząc nad głową
- tańczymy na palcach itp.
Po odtańczeniu jednego polecenia wyciszamy muzykę i wyciągamy kolejny los.
8. Zabawa korowodowa - rozpoczynamy od naśladowania tańca "głowy węża". Głową węża jest pierwsza osoba w korowodzie. Osoba ta proponuje krok taneczny, w rytm którego porusza się cały wąż. Na sygnał prowadzącego zabawę: "Głowa odpada" tzn. przechodzi na koniec korowodu, a "nowa głowa" proponuje inny krok taneczny.

Literatura:
1. R. Trześniowski, Zabawy i gry ruchowe, Warszawa 1995r.
2. M. Bondarowicz, Zabawy i gry ruchowe . Zabawy w grach sportowych. Podstawy
metodyczne, Warszawa 1993r.
3. A. i Z. Wiechowie, Poradnik dla wychowawców świetlic szkolnych, Warszawa 1986
4. Bazydło-Stodolna K., Teoretyczno-metodyczne podstawy pracy opiekuńczo-wychowawczej w świetlicy, Zielona Góra 2005


Opracowała: Elżbieta Graczyk