Ja i moja rodzina. Scenariusz zajęć dla dzieci 3- letnich

Cele ogólne:
- Rozwijanie umiejętności prawidłowego nazywania członków rodziny,
- Podawanie informacji na temat swojej rodziny /imiona, zawody/,
- Poznawanie takich wartości moralnych, jak: szacunek, uczciwość, szczęście, przyjaźń, miłość, mądrość,
- Dążenie do zrozumienia i przeżywania wymienionych wartości moralnych.

Cele szczegółowe:
- Rozpoznaje i prawidłowo nazywa członków najbliższej rodziny
- Potrafi podać imiona swoich rodziców i dziadków oraz ich zawody
- Rozpoznaje i nazywa takie wartości moralne, jak: szacunek, uczciwość, przyjaźń, miłość, mądrość
- Rozumie co to znaczy przeżywać wymienione wartości moralne

Środki dydaktyczne: rymowanka „Kim jestem?”, wiersz S. Jachowicza „Dobry braciszek”, zdjęcia rodzinne dzieci, obrazek przedstawiający rodzinę, sylwety członków rodziny, jabłko, tamburyn, kołatka.

Przebieg zajęć:

1. Oglądanie zdjęć przyniesionych przez dzieci. Zachęcanie do wypowiedzi na temat przedstawionych na nich członków rodziny; prawidłowe ich nazywanie, podawanie imion i wykonywanych zawodów /jeśli znają/.
2. Słuchanie rymowanki.
Nauczyciel mówi tekst, wskazując na obrazku sylwetą chłopca poszczególnych członków rodziny.
Dla mamy jestem synem, dla taty też.
Dla siostry jestem bratem – to dobrze wiem.
Dla babci jestem wnukiem, dla dziadka też.

Nauczyciel ponownie mówi rymowankę, ale z sylwetą dziewczynki, odpowiednio zmieniając formę wypowiedzi.
Dzieci powtarzają nazwy członków rodziny z odpowiednią intonacją głosu: cicho, głośno, smutno, wesoło.
Rozmowa z dziećmi na temat uczuć jakimi obdarzają swoich najbliższych i w jaki sposób potrafią te uczucia wyrażać.
3. Zabawa rozwijająca umiejętność prawidłowego nazywania członków rodziny
„Kto to jest?”.
Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy w grze nauczyciel podnosi do góry obrazek wybranego członka rodziny, a dzieci klaszczą w ręce i rytmicznie wypowiadają z nim zdanie, np.: „To jest mama”; „To jest tata”; „To jest babcia”; „To jest dziadek”.
4. Swobodne wypowiedzi dzieci na temat posiadanego rodzeństwa /wiek, płeć, liczba/.
5. Słuchanie wiersza inscenizowanego sylwetami chłopca i dziewczynki.
Nauczyciel na oczach dzieci kroi jabłko na dwie części i recytuje wiersz:

Brat: Siostrzyczko! Na dwoje jabłuszko rozkroję,
połowę Ci dam.
Siostra: Znam twoje serduszko,
Lecz małe jabłuszko zjedz, braciszku, sam.
Brat: O, tego nie zrobię,
Ja muszę dać tobie...
Piękny byłby brat!
Cóż by powiedziano,
Gdyby też wiedziano,
Żem sam jabłko zjadł?
6. Rozmowa na temat wiersza.
- Kto ze sobą rozmawiał? Ile jabłek miał braciszek? Na ile części przekroił jabłko? Dlaczego tak zrobił?
- Czy wy dzielicie się owocami, słodyczami ze swoimi najbliższymi?
A dlaczego tak robicie?
7. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Brat z siostrzyczką”
Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na kołatce. Na hasło
„Brat z siostrzyczką” tworzą pary /chłopiec z dziewczynką/ i podskakują w kółeczkach
/za każdym razem tworzą inne pary/.